Kur francezët ndërtonin një “Paris të rremë”, për të ngatërruar aviatorët gjermanë

Ishte viti 1917, kulmi i Luftës së Parë Botërore, dhe populli i Parisit ishte tmerruar nga sulmet me bomba të avionëve bombardues gjermanë “Gotha” dhe “Zeppelins”. Sulmet e tyre synonin të shkurajonin dhe demoralizonin popullin francez.

Por në vend të kësaj, ato prodhuan efektin e kundërt. Populli i Parisit nisi të dilte në rrugë, duke bërtitur dhe sharë gjermanët që fluturonin sipër tyre.Ndërkohë u organizua një takim i fshehtë për të krijuar një lloj zbutje midis popullit francez dhe sulmeve ajrore që po bëheshin nga dita në ditë më të shpeshta.

Lexoni edhe:

I dehur e kërcënon djalin se do ta largojë nga shtëpia, një muaj paraburgim për prizrenasin

Në një moment inxhinieri italian Fernand Jakopoci,prezantoi një plan që mund të shmangte shkatërrimin e mëtejshëm të kryeqytetit francez. Ai propozoi kopjimin e pjesëve kryesore të qytetit, duke filluar nga zonat industriale tek metroja, dhe qendrën e qytetit me monumentet ikonë si Harku i Triumfit.

Planet u pranuan dhe u detajuan menjëherë, duke u bazuar në faktin se aviacioni në atë kohë varej nga fluturimi vizual dhe shenjestrat piketoheshin pa pajisje të përparuara si radari. Dhe kjo do të thoshte se mjaftonte që kopjet e objekteve të ishin bindëse nga ajri.

Autoritetet planifikuan 3 zona për krijimin e godinave të rreme. Në verilindje, do ngrihej një stacion trenash i rremë. Në veriperëndim, do kishte një kopje të qendrës së qytetit. Në lindje, një zonë industriale me drita false dhe tym që dilte nga “oxhakët”.

Dhe lidhja e të gjitha këtyre lagjeve të rreme, do të ishte një linjë hekurudhore me një tren të bërë prej druri. Por kishte një problem. Parisi, “Qyteti i Dritave”, shkëlqente shumë edhe në orët e para të mëngjesit. Ishte kjo ajo që e bënte atë një objektiv kaq tërheqës për bombarduesit gjermanë.

Pasi ata mund të fluturonin natën dhe ta bombardonin qytetin, duke shmangur taktikat gjithnjë e më efektive anti-ajrore të francezëve. Por edhe për këtë italiani Jakopoci, gjeti një zgjidhje të zgjuar për t’i bindur gjermanët sikur“Parisi i rremë”ishte i vërtetë.

Inxhinieri propozoi përdorimin e një modeli të ndërlikuar dritash me shumë ngjyra, për të kopjuar ato të qytetit real, duke e bërë të dukej sikur Parisi kishte pësuar një black out, një ndërprerje të përgjithshme të energjisë, por dështoi.

Madje italiani krijoi një sistem për të vendosur atje trenin e rremë, duke e testuar dhe vëzhguar atë nga lartësia e Kullës Eifel për të parë nëse dukej bindëse. Qeveria franceze e miratoi këtë plan, duke akorduar shumë fonde, dhe duke punësuar mjeshtrit e nevojshëm për të ngritur strukturat.

Rrugët u shtruan duke pasur parasysh detajet më të vogla, për të kopjuar pikërisht pjesët të Parisit. U përdor bojë edhe në majat e godinave të rreme industriale, për të simuluar pamjen e xhamit që zakonisht përdorej në to.

Megjithatë, e gjithë ajo punë nuk pati ndonjë vlerë. Sulmet e fundit ajrore gjermane ndodhën në shtatorin e vitit 1918, një muaj para përfundimit të luftës. Ndërsa fundi i luftës po afrohej dhe qyteti i Parisit ishte i sigurt nga sulmet ajrore, ishte arritur të ndërtoheshin vetëm disa ndërtesa industriale dhe një stacion treni i rremë, por që nuk shërbyen asnjëherë për luftën.

Kur u nënshkrua armëpushimi që u pasua nga fundi zyrtar i Luftës së Parë Botërore, zyrtarët e qytetit nisën të çmontonin me shpejtësi strukturat e rreme, duke mos dashur që gjermanët të mësonin mbi trukun e tyre.

Megjithatë, ai momenti nuk ishte fundi për Fernand Jakopocin. Ai do të vazhdonte të punonte në projektet e ndriçimit për Kullën Eifel dhe Harkun e Triumfit, duke u bërë i famshëm gjatë viteve të zhurmshme 1920.

(Kosova Sot Online)