Lexoni edhe:
Hysni Gucati dhe Nasim Haradinaj sot para Speciales
Fjalët prekëse të një mjeku që shpëtoi fëmijën por jo edhe nënën
Roli i tij edhe pse paguhet, mbetet profesioni më human dhe dhe i ndjeshmëm. Ata përballen çdo ditë me gëzime dhe dhimbje njëkohësisht, teksa shpëtojnë dhe humbin pacientë, pavarësisht që mundohen shumë.
Nganjëherë edhe pse mundohen më gjitha forcat për të shpëtuar një person nuk ia dalin, dhe kjo është ajo pjesa më e ndjeshme dhe hidhëruese në sallën e operacionit. Kështu, edhe një mjek përshkruan një moment trishtues të një rasti kur një grua mbetet shtatzënë pas 14 vitesh, por fatkeqësisht nuk i mbijeton lindjes, dhe pak minuta pasi e sjellë në jetë fëmijën e shumëpritur ndërron jetë.
Më poshtë ju sjellim fjalët prekëse dhe mesazhin e fortë të këtij mjeku ( emri i të cilët nuk bëhet i ditur, e as i pacientes, për arsye të veçanta):
“Sot është dita më e trishtë e jetës sime.
Si doktor, unë kam trajtuar aq shumë gra shtatzëna dhe çdo herë që jam në sallën e lindjes i lutem Zotit t’i bekojë të gjitha nënat.
Dhimbja që gratë kalojnë në sallën e lindjes është e papërshkrueshme dhe kjo nuk përfshin vetëm nëntë muajt e shtatzanisë.
Ato kalojnë shumë më tepër për të sjellë një jetë të re.
Sot qaj me hidhërim, sepse kam humbur një grua, ne lutemi që këto gjëra të mos ndodhin, por ndonjëherë Zoti ka plane të tjera.
Pse rasti i kësaj gruaje është kaq i dhimbshëm?
Ajo nuk mbetej shtatzënë për 14 vjet.
Ne kemi provuar fertilizim in vitro dhe shumë metoda të tjera.
Ajo ka vuajtur shumë…
Së fundi Zoti e bekoi.
Ishte përtej shkencës dhe diturisë njerëzore.
Ajo sapo kishte mbetur shtatzënë pavarësisht faktit që kishte kist ovarianë dhe tumor fibroze.
Fibroidi i saj filloi të shkrihej dhe gjithçka ishte në rregull, e di se është Zoti, ai bën gjëra vetëm për të treguar lavdinë dhe madhështinë e tij.
Pas 9 muajsh, ishte koha, burri i saj e solli atë në spital dhe shpejt lashë gjithçka që po bëja dhe ndoqa atë.
Pas 7 orësh, ishte aq e dhimbshme kështu që vendosëm ta operonim.
Ne e humbëm nënën, por fëmija ishte gjallë.
Para vdekjes së saj, ajo mbajti fëmijën në krahë, buzëqeshi “Zoti është i madh” dhe më pas mbylli sytë.
Unë isha i shkatërruar dhe i trishtuar, shkova t’i jepja lajmin burrit të saj, pasi dëgjoi lajmin, ai u ligështua, dita e tyre e lumtur sapo u shkaterrua.
Kemi humbur një jetë vetëm për të dhënë një jetë të re sot.
Ju lutem respektoni gratë sepse kalojnë nëpër luginën e vdekjes për të sjellë jetë.
Respekto gruan tënde!
Mbajtja e fëmijës në bark për 9 muaj nuk është shaka dhe orët e tëra për të lindur fëmijën janë një sakrificë e madhe” është mesazhi i mjekut.
(Kosova Sot Online)
