Lexoni edhe:
Rrëfimi i policit serb në Kosovë: Kam mësuar gjuhën shqipe
Rruga për në këtë faltore nuk është aspak e lehtë. Është art të kalosh dy automjete në rrugë. Dhe, pikërisht kur mendon se nuk ka më tutje, se ke humbur rrugën, fillojnë të shfaqen gjurmët e jetës… Ata u ngjizën këtu falë vëllezërve Mrnjavçeviq, të cilët e ndërtuan këtë ndërtesë modeste para betejës së Mariçkës dhe i kushtuan atë Gjon Pagëzorit.
At Paisija e mban manastirin prej 13 vitesh me disa persona të tjerë. Ata bëjnë një jetë asketike. Ata hanë kërpudha, mbledhin bimë dhe pinë ujë medicinal.
Rrëfimi i policit serb në Kosovë: Kam mësuar gjuhën shqipeLexoni edhe:
Përkatësisht, nën shkëmbinjtë e Jeliçinës, ku ndodhet edhe një kishë ku burojnë reliket e shenjtorit të cilit turqit ia prenë kokën në vitin 1802 dhe burimi i Svetinjës, i cili ka fuqi shëruese.
Besohet se falë këtij shenjtori burimor, shumë kanë parë, shmangur operacionet…
Gordana Stevanoviq nga fshati Banjicë është vetëm njëra prej tyre. Ajo ka pësuar një atak kardiak 20 vite më parë, i cili u pasua me vendosjen e tre bypass-it. Pas 15 vitesh, ata duhej të rivaskularizoheshin sepse aorta kryesore që çonte në zemrën e saj ishte bllokuar.
Sipas saj, në këtë pranverë ka gjetur shpëtimin edhe një mësuese, tashmë një plakë në pension, e cila ka lindur e verbër.
“Babi dhe mami e sillnin çdo vit në Ivanjdan. Ajo lau veten me atë ujë të shenjtë. Në vitin e gjashtë, kur u laua dhe erdhi në port këtu, pa ngjyrat e njerëzve. Ajo humbi shikimin. Këtu gjeti shpëtimin edhe miku im nga Beogradi. Ajo kishte kancer në tiroide, iu desh të operohej dhe pas shtatë ditësh analizat e saj ishin të mira. Ajo nuk kishte më nevojë për operacion”, thotë Gordana dhe shton se uji nga burimi Svetinje është veçanërisht i mirë për sytë dhe sëmundjet e lëkurës.
(Kosova Sot Online)