PSE SERBIA ËSHTË NË ARMIQËSI ME TË GJITHË FQINJËT DHE SHPRESON FITORE?

 Shkruan: Prof. dr. Hakif Bajrami

PSE SERBIA ËSHTË NË ARMIQËSI ME TË GJITHË FQINJËT DHE SHPRESON FITORE?

Më lehtë është më përthekuar Diellin me duar, se sa serbianin më e bërë mik, për të menduar drejtë dhe natyrëshëm. Është kështu, sepse serbiani e ka të lindur instiktin e dinakërisë meskine që buron nga gjenetika e të jeturit në Siberi ku i ka mbeturinat e ADN.Dhe me këtë instikt, serbiani prodhon “armiqë”, po krijon edhe miqësi, por gjithëmon provon me i shitë trangujtë për speca. Në këtë rrafsh e fton Nikolla Pashiqi Dimitrie Tucoviqin në bisedë më 1914: “Ti Tuco je kundërshtar i imi. Ti në parlament me 14 deputetët tuej të urdhëroj që të votoish kundër bugjetit ushtarak- kundër meje për mbrontje nga Auastro-Hungaria.Ti do të humbish në votim, por Serbia do të fitojë”. Voton Partia Social Demokrate kundër buxhetit dhe humb.Pas 20 minutave, Kabineti i Pashiqit drgon telegrame në Londër, Peterburg dhe Paris sepse kishte prodhuar kundërshtarë. “Aman,jo vetëm që posulmohën nga jshtë, por kam edhe kudnërshtarë brenda”. Dihet si iajnë siellur Franca dhe Anglia me ushtrinë serbiane në bregdetin shqiptar. E shpëtuan esencën e ushtrisë serbe, kuptohët pas ultimatumit rus: “Më 1 janar 1916 nga Peterburgu lexojmë (në arkiva) këtë telegram drejtuar Londrës dhe Parisit: “Ose e ndihmoni Serbinë, ose ne rusët në mënyrë të njëanshme do të lidhim armpushim të njëanshëm me Berlinin dhe Vjenën”.

Në gusht 1944 arrijnë në ujdhesën Vis (Adriatik) Koçi Xoxe, Ramadan Çitaku dhe Bedri Spahiu. Pas dy ditë bisedimesh arrihët “marrëveshja”: “Nëse Shqipëria ndërton sistem socialist, Kosova do t` i takojë Shqipërisë; Nëse Shqipëria ndërton sistem shoqëror kapitalist, Kosova do t` i takojë Jugosllavisë”. Lidhur me këtë e pyet Millovan Gjillasi Titon: “Sa do të vlen kjo marrëveshje? Tito përgjigjet: “Deri sa të largohet Delegacioni shqiptar nga ujdhesa”.

Është anakronike se si Aleksandër Vuçiq përshëndetët me Shollcin, me të cilin bënë pazar për 33 miliardë dollarë, për shfrytëzim të Litiumit, me mundësi që pas 5 viteve konzorciumi gjerman të fillojë shtrirjën edhe në Perendim të Drinës (Bosnje Hercegovinë). E kjo tregti bërët pa dienin e Sarajevës.

Në vijim arrin E. Makron më 29 gusht 2024 në Beograd dhe përshëndetët ashtu si dikur Tito dhe Naseri. Në vijim pason pazari për Elektranë nukleare (nuk dihët asgjë) dhe mbaron me pazarë për blerjën e avionëve superspecal “rafall” për 4 miliardë dollarë, duke llogaritur trajnimet dhe riparimet eventuale.Afati i përdorimit të avionëve agresiv është 40 vjetë. E ky realitet tregon se Serbia ditën është me Gjermaninë dhe Francën, natën është me Rusinë dhe Kinën. Kurse tërë ditën (24 orë) është me SHBA-n prej së cilës merr “grancion se Ura e Ibrit e ka koston derisa të shitët Trepça me minjerat përciellëse”. Pra tani për tani për Serbinë është me rëndësi me hy në pazare, por mos me u shitë, sepse pazare pastaj më nuk ka.

Serbia ka pretendime teritoriale ndaj fqinjëve

Serbia sillet me politikën e vet dianke, sepse ka pretendime territoriale; sepse provon zhdukjën e popujve fqinjë; sepse nepër shumë etapa historike Perendimi dhe Lindja ia kanë rritur “namin”, sepse deshtëm nuk deshtëm kombi serbian është monolit që: përmes kishës, gjuhës, kulturës në jetesë, ushqimit, bindjeve ushtrake, tradhtive ordienere, ndërton pushtet por edhe aftësi që naivisht t` i besojë qoftë edhe hisës së forcës popullore, por jo forcës hies, në shumë raste kritike të historisë, e sidomos aftësisë që edhe si i shkatrruar të rilindët nga “hiri”.

Të jipët përgjegje objektive në këtë pyetje është detyrë shumë e lhetë, për ata që mirren me histori të Ballkanit dhe Lindjës së Afërme. E vërteta, populli serb ka origjinë sllave që ngjizët me Rusinë përtej Uralit. Pra, ky popull në Ballkan është ardhacak por që pretendon të mbetët një lloj xhandari rus ashtu si ishte për disa shekuj Perenadoria Bizantine. E vërteta, dominimi serbian në Iliri ishte realitet vetëm në 109 vjet në Mesjetë para okupimit Osman, sepse para tyre në Iliri dominonin popujtë tjerë me kulturë edhe romake por që pushtetin e kanë pasur gati gjithëmonë nga viti 476 do të thoja bizantin.

Pas ardhjës së Osamnlisë në Ballkan, pas vitit 1354, serbianët do të vijnë duke u diciplinuar dhe më 1356 Perandoria e tyre (Pereandori e Serbëve, Arbanasëve dhe Vllahëve nga 1346) do të coptptohët më disa principata. E vërteta, edhe Arbansët do të strukturpohën në disa principata, por ato nuk do ta kanë gravitacion bashkues, sepse nuk e kishin të njejtin rreligjion, kuptohët kristian. E vërteta, konfesioni katolik në viset shqiptare nuk kishte ardhur si fuqi e ndonjë pernadorie krishtere, por ishte produkt i dobësitë e tij në brendinë e së cilës shpërfaqeshin në nivelin e autoritetit të Papës intereat në Vatikan, historia e të cilit nuk ka qenë gjithëmonë miqësore ndaj arbasëve shumë “dorëlirë” në besim dhe kulturë ashtu si vizatohët siellja e Gjergj Kstriotit Skenderbeut, që doli nga shkolla osmane .

Pra, Shqiptartë si popull autokton, do të imponohën vetëm në kohën e Gjergj Kastriotit me luftë të drejtë dhe me eksportim të drithërave, por jo në aspketin rreligjioz, por në aspektin e luftës për liri, erdhën e u bërë kampion Evropian. Kjo e vërtetë, vinte nga realiteti se Kryeheroi Arbëror kishte ardhur nga shkolla e Osamnlisë dhe ishte ngulitur në fronin Arbëror si një strateg që çdo gjë që aspiron të sigurojë me fuqinë e shpatës, pa e shkelur asnjë hap të tokës huaj, me te dhe për te siguron famë dhe dintet historik.

E kuptueshme, Osamnlia erdhi në Ballkan si pushtues me premtime se: kushdo që e respekton pushtetin e tij, do të ketë privilegjë për të punuar për pushtetin 4 ditë në vit, me dallim nga pushtetet e mëparëve dy herë në javë. Ky privilegjë do të shkaktojë “termet” religjioz në shoqërinë shqiptare, sepse në pushtetin e amallgamuar bizantino- serbian po përjetonin atë realitet robërie siç thot Nikollaj Velimiroviq: “Atë që po e bënë Hitleri sot ndaj hebrenjëve, atë e ka bërë Kisha e Savës në Mesjetë ndaj Arbasëve. Ja shembulli: “Më 1330 princi serbian do të aplikojë “drejtësi”: “Nëse ndonjë Arabanas vetëm deklaon se ara ose kullosa ka qenë më parë e tij, do të denohet me 500 copë dele”. ( K. Jireçek J. Radoniq, Istoria Srba I, Beograd 1981, f. 71). Nga ajo kohë kisha dhe shteti serbian janë sinkron në pretendime territoriale ndaj fqinjëve, dhe ai mentalitet nuk po ndryshom me asnjë çmim!

Po si erdhi osamnlia si okupator në Ballkan

Këmba e parë e ushtarit osamn ka shkelur në Evropë më 1354 Ndërsa Konstandinopojën do ta okupojë më 1453, pra një vit pa u bërë 100, kuptohet me ndihmën e oficerit Arbanas.E vërtea, këtë “tradhti” Evropa shqiptarëve nuk ua falë kurrë, thonë dokumentët konfidenciale që ruhën në Wjenë. Dhe në çdo krahinë të okupuar nepër Ballkan nga kjo kohë, së pari Sulltani e ndërtonte kazermën ushtrake, së dyti, e ndertonte medresen, së treti, kush don për ta përqafuar islamin me dëshirë në fillim, “pushteti ishte aty pranë për ta pranuar”. Pra, konvertimi në islam nuk ka pasë për pasojë dhunën në fillim, sepse një pjesë e shqiptarëve ishte konvertuar: si mercenarë në ushtritë arabe që kanë zhvilluar luftëra edhe në Spanjë. Një pjesë e shqiptarëve do të konvertohët në islam për faktin se “ishte i obliguar të punojë 4 ditë në vitë, e jo 2 ditë në javë, nëse do të mbetëshin me kishën”. (Shiqo: Spiridon Gopçeviq, Srednjevekovni kanon po Ballkanu, studim i paredaktuar dhe i pasuar në Ministrinë e PJ të Mbretërisë serbe më 1897).

Lidhur me realitetin që u shpreh më lartë, rreth rreligjioneve në Mesjetë dhe politikës strategjike, Mustafa Kruja, do të shkruaj se:“Nga Dardanelet Sulltani më 1354, do të ubifikohën në Luginën e Maricës. Pas një studimi të krahinës më 1371 do të ndodhë ndarja e epokave historike, sepse aty krishterimi psoi humbje në një luftë shumë të egër. Nga ai psim, drejtuesi i shtetit Bullgar do të detyrohet që pushtetit Sulltanit t` i japi 1000 ushtraë dhe 1000 kilogarm ari për çdo vit, plus disa martesa me detyrim”. Në lidhje me këtë, princat serbian dhe arbanas, do të marrin pjesë të ndarë në dy taborre: një pjesë në anën e kryqit dhe një pjesë në anën e gjysëm hënës. Dhe është me rëndësi të theksohët se princi serbian Stevan Lazari, nuk do të marrë pjesë në Luftën e Marincës, por do ta parnon varësinë nga fituesi dhe detyrëhët që t` i dhuroi Sulltanit 1000 ushtraë dhe 1000 kilogarm argjend, për çdo vit. Në këto kushte, me që Nishi si qendër gjeostrategjike shërbente edhe atëherë për synime të reja osmane, Sulltan Murati më 1375 do të i vëndosë çadrat e gjeneralëve aty, për t` i hulumtuar ekspanzionet e tij pastaj në TRI drejtime, kuptohët pasi që e ndertojë kazermën në Nish, pasi që e ndertoi medresen në Arbans afër Kushimlis, dhe pasi që arrijti t` i josh disa baorë arbanas autokton të konvertohën në Islam, pa i ftuar fare. Kështu një grup oficerëshosmanli do të drejtohet kah Smedereva; një grup do të orientohet kah Srajeva; një grup do të drejtohët kah Shkupi përmes Llapit dhe Prishtinës (grupi i parë) dhe përmes luginës Moravës kah Vraja-Kumanova drejtë Shkupit (grupi i dytë). Grupi jugor i oficerëve osamn ka komunikuar me popull në një gjuhë “jo sllave” (pra në gjuhën arbanase).Delegacionet tjera kanë kah Smederva kanë komunikur me një gjuhë gjysëm sllave, ndërsa ata kah Sarajeva komunikimin e kryejnë në një gjuhë të përzier arbaso sllave”. (shiqo: Branusllav Gjurgjev, Dolazak osmanlia u Nish, i ispitivanje okoline, 1962 za potrebe MIP-a; AJ. Arhivalie, Nepoznate starine 1836, studim i shkruar me dorë.).

Vuk Karagjiqi ishte pansllavisi më agresiv në Ballan

Vepra e Vuk Karagjiqit, “Srbi svi i svuda” 1836 ishte bazamenti kryesor për t` u lindr Naçertania më 1844, për t` u mbiellur pansllavizmi në Iliri. Lidhur me këto programe, me që Sanxhakun e Nishit shqiptarët e quanin “Shipni e Vjetër”, më 1878 Xhorgje Popoviq-Daniçar, do e shkruan pamfletin: “Serbia e Vjetër”. Lidhur me këtë, me iniciativë të radikalëve, Millutin Garashanin do ta shkruaj më 1886 programin: “Udhëzim për zgjërimin e ndikimit të Serbisë në Maqedoni dhe Serbi të Vjetër”. Më 1899 Vlladan Gjorgjeviq do ta përpilojë akuzën: “ Mizoritë shqiptare nepër Bvilajetin e Kosovës” dhe atë akuzë do ta dërgojë në Gjykatën Ndërkombëtare për hetim dhe denim. Në të njejtin vit Stambolli do ta hudhë poshtë akuzën serbiane sepse ishte vërtetuar se akuza është rrenë sllave. Nga ky program, më 1902 serbët do ta përpilojnë planin agresiv: “Deri në shfarosjën e juaj ose tonën”. Dhe pas këtyre vijëzimeve programore, politika serbiane kishte fituar aleatë të sigurt në Francë dhe Rusi dhe kështu më 1910, do të krijohët programi: “Çka don Serbia”, i shkruar nga Nikolla Pashiqi. Dhe nga ky mozaik programesh luftënxitëse, qarçet serbiane do ta rrumbullaksojnë projektin se si duhet krijuar Alenaca Ballkanike, e cila sipas gjashtë Fuqive Evropiane, duhej të ishte një kryqzatë, për ta “larguar Osmanlinë nga Evropa (Ballkani)”. Dhe, për ta realizuar sa më me origjinalitet, qarçet politike serbe, në bashkorganizim me masonerinë franceze do ta përpilojnë Programin: “Udhzim për punë me shqiptar”, duke iu premtuar ndihmë në armatim shqiptarëve nëse ngritën në kryengrtje ndaj osamnlisë. Ajo ndihmë, thuhet në “Udhëzim”, duhet të ndërtohet në atë masë që: “Posa ta vrejmë se shqiptarët po fitojnë në luftë, duhet të ndihmohët Stambolli, për ta shuar kryengritjën shqiptare. Lidhur me këtë, me që ende ishte në fuqi “ËRRFIA”- Shtetrrethimi nga viti 1910, duhet në shkallë tinzare për t` i nxitur shqiptarët prapa në Kryengritje, dhe kur t` i afrohën Manstirit, atëherë duhët me TRI armata të fillojë sulmi edhe kundër Arrnautëve edhe kundër Turqëve”>(Nema srbu boljeg puta, pa da k` lepshoj sreçi podje, nek zagrlit aranuta, pa da k` cilju svome dodje”>!

Me që shqiptarët e drejtuar nga Hasan Prishtina në gusht 1912 e çliruan Shkupin (tërë vilajetin e Kosovës), pa paralajmërim, në Shkup u gjetën tre diplomatë: Rusi, francezi dhe austraku. Me Hasan Prishtinën foli francezi. Ai e la këtë urdhër: “Çfardo rrezultati të ketë lufta arbanase, ndryshim të kufijëve të Perandorisë Osamne nuk do të pranohën”. Në këto rrethana, Hasan Prishtina u detyrua të japi urdhër për demobilizim. (shiqo: DASIPB, Albaski Odsek, 1912, Zapovest francuskog ambasadora u Skoplje, 26 avagust 1912). Shtrohet pyetja: po pse pati pranim të ndryshimit kufijëve një muaj më vonë (tetor 1912), në favor të luftës imperialsite ballkanike për interesa të Serbisë, Malit Zi, Bullgarisë dhe Greqisë?!!!. Mësoni shqiptarë, s e si po na trajtojnë edhe sot!

Epoka e shtrirjës politike serbe në Bosnje Hercegovinë më 1914 dhe pasojat

Posa ndodhi okupimi i Vilajetit Kosovës nga Serbia dhe Mali i Zi (tetor 1912), qaçet politike dhe ushtarke serbiane, do t` i versulën tinzisht Bosnjës, me qëllim që të zgjërohën në Perendim deri te Zara në Veri dhe Dubrovniku në Jug, për ta dalur Serbia në Detin Adriatik. Kuptohët, pasi që Mali i Zi e okupoi Shkodrën, qarqet serbe do të nxitojnë të lidhin Marrëveshje Sekrete në Nish me Esat Pashë Toptanin, në mënyrë që ushtria serbiane t` ia “siguroi” një lloj pushteti Esadit në Krahinën e Durrësit, e cila deri më 1917, do të ishte një tampon zonë eksterritoriale, prej kah malli do të hynte në “tokat serbe”, pa asnjë pengesë, sepse Beogradi skelet e Dubrovnikut, Splitit dhe Zarës i konsideronte të pasigurta, sepse aspiratat italiane ishin mjaftë të dukshme, aq më parë kur pesë misonarë katolik ishin stacionuar në Shkodër, Tivar, Kotor, Dubrovnik dhe Zarë, krejtë me qëllim që Bregdeti Lindor Adriataik, të avansohët në një dritare prej kah Roma “do të shihte mëtej në Ballkan treva të reja”. (Lexo: Dosja Marrëveshja sekrete e Londrës 1915, në 815 faqe, anglisht dhe serbiasht). Me këtë rrumbullaksim, Serbia militariste dhe rreligjiozo- politike më 1914 -1918 u gjetë në :“knetën e armës Wieneze”, por prap qarqet frenge dhe britanike e nxorrën nga “kneta”, për ta zgjëruar në Perendim deri në Istër dhe Maribor e Suboticë. Prandaj, mbi këto “vizatime” që i ka krijuar (jo zbuluar) imprializmi francez, Serbia e ka shumë vështirë të ambientohët në Serbi normale që quhët Shumadi, kuptohët pa Kosovën shqiptare, pa Vojvodinën hungareze, pa Sanxhakun shqiptaro-boshnjak.

Periudha historike serbe 1918-1999 është e pandarë nga ambicjet teritoriale

Edhe në këtë periudhë qarçet serbe janë adaptuar në politikën e jashtëme duke u bazuar në :kryqin e Savës” i cili u ka siellur shendet të përgjakshëm dhe prona të huaja, prej të cilave është vështirë të të shkëputën pa një denim sikurse që e ka përjetuar Gjermania naziste më 1945. Por, me që Ruisa dhe Fraca janë në sinkroni për ta mbajtur nacizmin serbian të zgjuar, Beogradi gjithëmonë do të mbetët në armiqësi me: Kroatët, Hungarezët, Rumunët (tinzisht), Bullgarët (armiqësi e papushuar nga vera e vitit 1913), Grekët, Shqiptarët, Malazezët dhe Boshnjakët, pra me të gjithë.

E vërteta pushtetarët në Perendim i kanë të njohura këto harta serbe, por i kanë të njohura edhe pazaret që i kanë bërë me Beogradin, për ta kuptuar “nëntokën ruse”, më me pak investime intelegjente.Dhe nëse studiohet me kujdes nga këndi i djeshëm, nga laku i sotëm dhe nga pozicioni i nesërm, lufta e Vashingtonit për ta ruajtur RSFJ 1989-1999, hapur dëshmohet se ato rrieta janë në çarkullim edhe sot, pa bujë dhe pa asnjë fie dyshimi.E pra, t` i biem shkurt.

Vizita e Bernsit (Shef i CIA-s) në Beogradmë 21 gusht 2024

Deri sa Berns ishte në Kosovë (22/23 gusht 2024), Beogradi i bëri 23 kontakte telefonike me Kremlinin. Por mbi të gjitha u shënua edhe takimi i Ambasadorit Rus me Vuçiçin në Beograd. Dhe jo vetëm kaq, eksponenti (muzikaniti) Dodik e shpalosi mospajtimin me Vashingtonin pikërisht më 23 gusht 2024 duke thënë: “Nuk ka fuqi që na ndalë në bashkimin e tokave serbe në kohën e duhur”!.

Dhe shtrohet pyetja: a e focoi pozicionin e Kosovës ky rreshtim i menjëhershëm serbian në rrafshin prorus, përgjegja është me fakte se PO, sepse më 28 gusht 2024 qrçet amerikane lajmëruan se: “Në Kosovë dërgohën njësi dhe armatim ofenziv”. Por, pikërisht më 29 dhe 30 gusht në Beograd erdhi Makron dhe u përqafua me fashistin Vuçiq, sikur të ishte De Goli.Ky dallim substancial në mes miqëve perendimor, me kujdes po shfrytëzohët në Beograd, madje deri tash kur dominonte forca defanzive amerikane, tash në Kosovë do të shtohët “adjektivit”i “Babs vankë”, që i ngjan trikut Nastradinit kur e tradhtoi Pjetrin e Madh rus.

Takimi Makron-Vuçiq më 29/30 gusht 2024 në Beograd dhe blerja e avionëve

Para një muaji Chollc (kancaleari Gjerman), bëri pazarin e shekullit duke vënë nënshkrim se e blen Litiumin për nevoja të strategjisë Gjermane, në industrinë e makinave moderne.Ndërsa në fund të gushtit 2024 në Beograd vjen M. Makron me shitë aeroplanë, por edhe për të bërë një pazar që nuk do të publiohët tani pr tani. Fjala është për një pazar të ri për minjerën e Borit, ku po aspirojnë Kinezët deri më 2050, ashtu si u lidhë kontrata më 1927 edhe për Trepçën, krejtë me prapavi që dy shtetet më të fuqishme Evropiane me i mbajtur në “afërsi” miqësie tregtare të paktën për një gjysëm shekulli, “sespe kështu mbijeton Serbia”!. (Hulumto: Memorandumin e Akademisë Serbe më 1986, dokumentet përciellëse të perspektivës politike, ekonomike dhe ushtrako strategjike, për krijimin e miqësive dhe ruajtjën e tyre në frigoriferin diplomatik!”).

A do të mundët Serbia të jetojë “provizorisht e izoluar”?

Jo, Serbia prorues nuk është nën sanksione fare. Në sanksione nga BE është venë Kosova, në mënyrë që të “frigohet Serbia”, por që para tehut të çortimeve, prej amerikanëve të ishte Kosova. E vërteta, Tirana zyrtare, në anën tjetër duke i syrvejuar këto ndryshime nga “Prroi”, jo nga Bregu” ka arritur kulm miqësie me Beogradin, shumë më miqsor se sa në kohën e Luftës antifashiste dhe pasçlirimtare deri më 1948. Pra, jemi shqiptarë, jemi të përçarë, jemi me opozitë të vedekur në Shqipëri dhe Opozitë rrezil në Kosovë, dhe ky realitet,i sjellë Serbisë shumë të mira dhe asnjë vështërsi në forcimin e saj, që sërish të kultivojë aspirata okupuese sidomos ndaj Kosovës. Në lidhje me këtë, shpresojë se vetëm Opozita shqiptare në Maqedoninë Veriore do të nxjerr fytyrë kombëtare.

Politika serbe ka notuar nepër baltë por nuk ka fituar atë që e ëndrronte

E vërteta, Serbia ishte republika kryesore në krijimin e Jugosllavisë, si burg i popujve e sidomos si një masakrues i një pjese të kombit shqiptar.Në lidhje me këtëgjendje Serbia në kuadër të RSFJ-ës metastazonte në saje të tri shtyllave që e mbanin RSFJ-ën si një lloj “armature”. Në rend të parë ishte J. B. Tito, në vijim faktor integruesserbian për dominim ishte LKJ. Dhe në fund ishte APJ, ajo forcë e cila përbrenda, pas vdekjës Titos (1980) dhe pas shembjës së LKJ (1990) do të mbetët i vetmi faktor “intefrues” për politikën e fiokave serbiane.Evërteta, integrimin e Jugosllavisë e favorizonin shtete Perendimore, sidomos SHBA dhe Gjermania, edhe pas shëmbjës së Perandorisë Ruse. Në këto rrethana më 15 mars 1991 erdhi derite Marrëveshja sekrete në mes Tuxhmanit dhe Millosheviqit, për ndarjën e Bosnjës dhe Hercegovinës. Së këndejmi, Serbia nuk mund të jetonte e izoluar, prandaj provoi disa varianta që të lidhet me Rusinë e dezintegruar.Kështu Serbia në luftë për sponzor, do të bredhë ushtarako-politikisht deri më 1995, kur u “maturuan” për ushtri dhe popull gjenocidal në Srebernicë në besë të OKB. Por, megjithë këtë, amerikanët e shpërblyen Serbinë me një pjesë të Bosnjës, duke ia “grabitur” 49% të teritorit dhe duke e promovuar Hitlerin e Ballkanit (Millosheviqin) në Paqebërës”.Pra, lexues shqiptarë, mos u çuditni nëse Albin Kurti sanksionohët, kurse A. Vuçiqi përçafohët ngrohtësisht me Shollcin dhe Makronin.Po, këta janë lloza e atyre që e varrosën Hasan Prishtinën më 1912.Nuk mundët pra ujku me u bërë qingj.

Sot (2024) Serbia nuk është e izoluar. Ka arritur për t` u imponuar në ekoniminë dhe finasat kineze; ka rritur të injektojë disa integrime me Rusinë, sidomos në planin e gasit dhe intelegjencës; ka arritur ta përvetësojë trustin finansiar Gjerman përmes litiumit (mineral strategjik i ardhmërisë); Ka arritur ta përvetësojë përmes blerjës industrinë e avionëve francez, industri ajo e njohur për kualitet teknologjik, por që do të zgjërohet në rrafshin e serviseve për tërë rregjionin. Së këndejmi, shtrohet pyetja: A është Kosova jashtë vektorit të kësaj peshe strategjike dominuese në rajon, jashtë rrezikut, që sërish të kthehet si trevë e përshtatëshme për kolonizatorë e t` ia caktojnë shqiptarit 0, 40 ari tokë, ndërsa sllavit 45 hektar sikurse ngjau më 1937-1941. E këtë katrahurë shqiptare e shpëtoi konflikti i të mëdhenjëve!

A është Kosova nye gjeostrategjije e SHBA-ve dhe Turqisë?

Emanuel Makcron ishte në Beograd më 29/30 gusht 2024. Vizita e Presidentit francez, vjen pas një debakli që po e pson Rusia në frontin e ri në krahinën historike të Kurskut. Së këndejmi, a do të thot kjo vizitë se Makron para dy muajëve hapur u kërcnua se do t` i dergojë ushtarë dhe teknologji Ukrainës, që realiteti në Serbi të spejgohet se është luhatë nga Rusia. Nëse shiqohën çështjet në thellësi,ky rreshtim nuk e zbehë fare miqësinë serbo-ruse. Përkundrazi, e zbulon realitetin që përmes kishës serbe, janë kah trasportohën me mija mercenarë serbianë në forcat e shpartalluara ruse, si forcë ofenzive.Dhe, këtë realitet kreu ushtrak dhe politik ukrainas e ka në njohuri.Por, tregtia nuk ndalet dhe vazhdon. Kështu malli ushtrak dhe njerëzor po shitët (Serbia e furnizon Rusinë me mercenarë, Ukrainën me municion), varësisht kur dhesa i nevoitët seicilit nevojtarë.

Serbët popull i adaptuar në megalomani dhe disfata që i quan fitore!

Varësisht rrezultatit dhe pasojave, politika serbane është e gatëshme me “qafë” të regjur të ngjitët në seicilën zgjedhë.Ky realitet, e bënë serbianin origjinal dhe një lloj derri që i mbijeton çdo etape historike. Madje, edhe kur e vejnë serbianin në pushkatim ai shpërthen: “Gjuani po unë jam duke mbajtur orë mësimi”. Dhe mos t` i rritët mendja askujt, se edhe Haxhi Sadria me 1910, kur e hudhën në konop dhe pas tri ditësh në hu, pati klithur: “Kadi,më varëni, por edhe i vedkur do të ju luftojë deri në hapin e fundit”. Do të përfundoja me një thënje popullore: “Kris moj armë han e dan, Çëndro i varfur se ske çka ban”.Megjithëatë bota është e rrumbullakët dhe sillët.

Respekt Popullit Amerikan për jetë nga 15 000 000 shqiptarë anë e kënd botës!

Më 30 gusht 2024

(Kosova Sot Online)