Rilindja e Raphinhës, nga dorëzimi te shpresa
Në ditëlindjen e tij të 18-të, Raphinha ishte ulur vetëm në dhomën e tij të vogël në Florianopolis, duke parë telefonin. Asnjë mesazh. Asnjë telefonatë. Asnjë ofertë. I dëmtuar dhe jashtë skuadrës U20 të Avaí, ai ishte pranë dorëzimit.
Futbolli kishte qenë shpëtimi i tij nga favelat e Porto Alegre, por tani dukej si një rrugë pa krye. Ëndrra po i rrëshqiste nga duart dhe për herë të parë – por jo të fundit – e pyeti veten nëse po ndiqte diçka që nuk ishte e shkruar për të.
Pastaj erdhi zëri që ndryshoi gjithçka. Nëna e tij, mbështetësja e tij më e madhe, refuzoi ta linte të hiqte dorë. “Nëse ndalon tani,” i tha ajo, “do të jetosh me këtë për pjesën tjetër të jetës. A je gati për këtë?”
Ai moment u bë pika e tij e kthesës. Sot, lojtari që dikur ishte pranë largimit nga futbolli është në qendër të ringritjes së Barcelonës, duke shënuar gola dhe duke sfiduar pritshmëritë.
Një rrugëtim i jashtëzakonshëm
Rrugëtimi i Raphinhës nga Porto Alegre deri në dhomën e zhveshjes së Barcelonës është një histori e qëndrueshmërisë, disiplinës dhe përmirësimit të vazhdueshëm. Transformimi i tij në një lojtar të nivelit më të lartë nuk ka të bëjë vetëm me talentin. Ka të bëjë me mentalitetin, sakrificën dhe një dëshirë të palëkundur për të pasur sukses.
Nëse Barcelona arrin disi të fitojë këtë sezon të parë të Ligës së Kampionëve me formatin e ri, do të jetë gjithashtu një triumf personal për 28-vjeçarin, i cili vetëm verën e kaluar u pa si një “flijim i nevojshëm” për të financuar ardhjen e Nico Williams nga Athletic Bilbao.
Ai tregoi sërish vlerën e tij të martën, në ndeshjen e kthimit të 1/8 kundër Benfikës, duke shënuar dy gola dhe duke ndihmuar Barcelonën të kalojë në çerekfinale.
Nga favelat te skena e madhe
Raphinha u rrit mes varfërisë së ashpër të lagjes Restinga në Porto Alegre, ku dhuna dhe droga janë një realitet i përditshëm. Për të, futbolli nuk ishte thjesht një mundësi – ishte e vetmja rrugëdalje.
Ai pa shumë miq të talentuar të shkonin në rrugë të gabuar. Por ndryshe nga ata, ai pati mbështetjen e familjes, veçanërisht të nënës dhe xhaxhait të tij, të cilët e inkurajuan të vazhdonte përpara pavarësisht vështirësive financiare.
Nëna e tij punonte pa pushim, ndërsa familja e tij bënte sakrifica për t’i blerë këpucët e futbollit dhe për të paguar transportin e tij deri në stërvitje.
Refuzime dhe sfida
Fillimisht, klube si Internacional dhe Gremio e refuzuan atë, duke e konsideruar shumë të dobët për futbollin profesionist. Por kjo vetëm sa i shtoi etjen për të dëshmuar veten. Përfundimisht, ai gjeti një shans te Avaí, një klub më i vogël me një sistem të mirë të të rinjve.
Një dëmtim serioz e la jashtë skuadrës U20 dhe e bëri të dyshonte në të ardhmen e tij si futbollist. Pikërisht në këtë moment, nëna e tij i kujtoi pa asnjë mëdyshje se dorëzimi do të thoshte gjetja e një pune të zakonshme.
Që nga ai çast, ai e kuptoi se futbolli nuk ishte thjesht një pasion, por e vetmja mënyrë për një jetë më të mirë.
Rrugëtimi evropian dhe ndikimi i Bielsa-s
Ndryshe nga shumë yje brazilianë që fillimisht shkëlqejnë në kampionatin vendas, Raphinha duhej ta provonte veten nga e para në Evropë.
Fillimisht në Portugali, me Vitoria Guimaraes dhe më pas me Sportingun, ai tregoi aftësinë për të kaluar mbrojtësit dhe për të krijuar raste. Në Rennes, ai vërtetoi se mund të ishte një lojtar që bënte diferencën.
Në këtë fazë, ai tërhoqi vëmendjen e Marcelo Bielsas, i cili e mori te Leeds United dhe i dha një trajnim të ashpër që e përshpejtoi zhvillimin e tij.
Nën urdhrat e Bielsas, ai zhvilloi një qëndrueshmëri të jashtëzakonshme fizike, përmirësoi lëvizjet pa top dhe intensitetin e presingut. Ky përmirësim e bëri atë një objektiv për Barcelonën, e cila e bleu për 50 milionë paund në vitin 2022.
Sfidat në Barcelonë dhe rilindja
Përshtatja e tij në një klub elitar nuk ishte e lehtë. Fillimisht, Xavi e shihte si lojtar stoli dhe madje kur luante titullar, rrallëherë e përfundonte një ndeshje.
Barcelona, për shkak të problemeve financiare, ishte e detyruar të shiste para se të blinte, dhe Raphinha u konsiderua si një nga lojtarët më të vlefshëm për t’u shitur. Për më tepër, vëmendja ishte e përqendruar tek talenti i ri, Lamine Yamal.
Në dy sezonet e tij të para, Raphinha u aktivizua si zëvendësues 11 herë dhe startoi vetëm në 42 nga 76 ndeshje të mundshme. Klubi i dha një mesazh të qartë: “Nuk duam të të humbasim, por ndoshta është më mirë të largohesh.”
Ai vetë pranon se pati momente kur mendoi të largohej. “Kam pasur shumë dyshime,” thotë ai. “Kam zakonin e keq të jem shumë kritik me veten.”
Një lider i ri nën drejtimin e Flick
Gjithçka ndryshoi me shkarkimin e Xavit dhe ardhjen e Hansi Flick. Trajneri gjerman i dha një rol më të madh dhe e lejoi të luante me besim.
Flick e përqendroi punën e tij në vendimmarrje më të zgjuara – kur të driblonte, kur të pasonte. Stili më direkt i lojës i përshtatej më mirë. Ai tashmë është më i saktë dhe më i ftohtë përpara portës.
Statistikat e tij janë të jashtëzakonshme: 26 gola dhe 19 asistime në 40 ndeshje, duke shënuar në çdo ndeshje të Ligës së Kampionëve këtë sezon.
Ai është votuar si një nga kapitenët e skuadrës dhe është një mentor për Lamine Yamal. Me Brazilin, ai është lideri i padiskutueshëm i grupit.
E ardhmja e tij dhe trashëgimia në Barcelonë
Goli i tij i minutës së fundit në fitoren dramatike 4-5 kundër Benfikës u bë një moment simbolik i unitetit të skuadrës. Ai është një lider në heshtje, që udhëheq me shembull.
Raphinha e di se sa e vështirë ka qenë rruga e tij. Ai shmang çdo shpërqendrim jashtë futbollit dhe fokusohet vetëm te familja dhe stërvitja.
Tani që ka arritur këtë nivel, askush nuk mund ta ndalë. Dhe nëse Barcelona shkon larg në Ligën e Kampionëve, askush nuk mund të mohojë se ai është një nga lojtarët më të mirë në botë.
(Kosova Sot Online)
